ثُمَّ اِعْلَمْ یَا مَالِكُ أَنِّی قَدْ وَجَّهْتُكَ إِلَى بِلاَدٍ قَدْ جَرَتْ عَلَیْهَا دُوَلٌ قَبْلَكَ مِنْ عَدْلٍ وَ جَوْرٍ وَ أَنَّ اَلنَّاسَ یَنْظُرُونَ مِنْ أُمُورِكَ فِی مِثْلِ مَا كُنْتَ تَنْظُرُ فِیهِ مِنْ أُمُورِ اَلْوُلاَةِ قَبْلَكَ وَ یَقُولُونَ فِیكَ مَا كُنْتَ تَقُولُ فِیهِمْ وَ إِنَّمَا یُسْتَدَلُّ عَلَى اَلصَّالِحِینَ بِمَا یُجْرِی اَللَّهُ لَهُمْ عَلَى أَلْسُنِ عِبَادِهِ
ای مالك، بدان كه تو را به بلادی فرستاده ام كه پیش از تو دولت ها دیده، برخی دادگر و برخی ستمگر و مردم در كارهای تو به همان چشم می نگرند كه تو در كارهای والیان پیش از خود می نگری و درباره تو همان گویند كه تو درباره آن ها می گویی و نیكوكاران را از آنچه خداوند درباره آنها بر زبان مردم جاری ساخته، توان شناخت.