بی تدبیری سعید بن عاص
يمانيان و عدنانيان و حتي ايرانیان زيادي در شهر کوفه ساکن بودند که در ميان آنها تعداد يمانيها بيشتر بود. از اعراب شمالي نيز گروههاي متعددي در کوفه ميزيستند که قريش فقط قسمتي از آنها را تشکيل ميدادند، در فتوحات هم، جنوبيها نقش برجستهتري داشتند. با اين حال، سعيد سخناني تفرقه آميز که مال دوستي و تعصبات قبيلهاي وي را نشان ميداد، به زبان ميراند. مسلماً بزرگان يماني و جهادگراني که به اين سخنان اعتراض کردند، از تسلط تدريجي قريش بر املاک و غنايم جهادگران نگران و ناراحت بودند. بيتدبيري سعيد در گفتن سخناني چنين تفرقه افکن، در ميان مردم شهري که بافت قبيلهاي داشت و بيتوجهي به حرکت و اعتبار جهادگران و اهداف آنها باعث شورشهاي جدي در عهد امارت وي گرديد. کشمکش سعيد بن عاص و ناراضيان و اعتراض آنها به سخنان و عملکرد او در پايان به نامهنگاري سعيد و خليفه منجر شد. عثمان دستور داد رهبران و افراد شناخته شده شورش را به شام (نزد معاويه) تبعيد نمايند. در شام، معاويه ابتدا تبعيديان را به عنوان «سران» ستايش و پس از آن، به دليل مخالفت آنان با واليان و قريش نکوهش نمود، شورشيان و از جمله مالک نيز، دربارة دلايل شورش و اعتراضها سخن گفتند.